Şeytanın en büyük hedeflerinden biri, insanları Allah’ın yolundan saptırmak ve cehenneme sürüklemektir. Onları olmadık kuruntularla meşgul ederek, akıllarını karıştırmaya ve sağlıklı düşünmelerini engellemeye çalışır.
Mümin, aklı açık, şuurlu, herşeyi detaylı bir şekilde düşünüp isabetli kararlar veren, örnek davranışlar sergileyen bir ahlaka sahiptir. Bu özellikler müminin imanının ve Allah korkusunun bir sonucudur. Ancak, şeytan zaman zaman unutkanlığını, dikkatsizliğini ya da bilgisizliğini fırsat bilerek -anlık da olsa- mümini gaflete sürüklemek ister.
Allah, “Şeytan sakın sizi (Allah’ın yolundan) alıkoymasın. Gerçekten o, sizin için açıkça bir düşmandır” (Zuhruf Suresi, 62) ayetiyle müminleri bu tehlikeye karşı uyarır. “Hiç şüphesiz, şeytanın hileli düzeni pek zayıftır” (Nisa Suresi, 76) ayetiyle de Allah, iman edenler için şeytanın sinsi planlarının geçersiz olduğunu müjdeler. Bunu bilen şeytan, insanları saptırmaya yemin ederken, -katıksızca, gönülden Allah’a iman eden- ihlaslı kulları, bunun dışında tutmaktadır. Kuran’da şeytanın bu yeminini içeren sözleri şöyle haber verilmektedir:
Dedi ki: “Senin izzetin adına andolsun, ben, onların tümünü mutlaka azdırıp kışkırtacağım. Ancak onlardan, muhlis olan kulların hariç.” (Sad Suresi, 82-83)
Şeytan müminleri Allah’ın yolundan saptıramayacağını bildiği halde yine de vesvese vererek bir an için bile olsa kafalarını karıştırmaya, onları gaflete düşürmeye çalışır. Müminlerin daha fazla ecir almalarını, Allah Katında daha yüksek dereceler kazanmalarını engellemeye çalışır. Örneğin, hayır yapacak bir kişiye bunu daha sonra yapabileceğini düşündürerek, o hayrı yapmasına engel olmaya çalışır. Ya da, “Müminlerden, özür olmaksızın oturanlar ile, Allah yolunda mallarıyla ve canlarıyla cehd edenler (çaba harcayanlar) eşit değildir. Allah, mallarıyla ve canlarıyla cehd edenleri (çaba harcayanlar) oturanlara göre derece olarak üstün kılmıştır. Tümüne güzelliği (cenneti) vaat etmiştir; ancak Allah, cehd edenleri (çaba harcayanlar) oturanlara göre büyük bir ecirle üstün kılmıştır.” (Nisa Suresi, 95) ayetinde belirtildiği gibi bazı müminleri Allah yolunda mücadeleden alıkoyarak, onların daha üstün dereceler kazanmalarını engellemek ister.
Şeytan müminlerin, zorda, hastalıkta ve savaşın kızıştığı zamanlarda gösterebilecekleri bir anlık gevşekliği fırsat bilerek, onlara vesvese vermeye çalışır.
Allah insanı şüphesiz, zorlukla da denemektedir. Zorluk, baskı ve sıkıntının yaşandığı zamanlarda insanların gösterdikleri tavırlar çok önemlidir. Nitekim, Peygamberimiz (sav) döneminde sürekli onun yanında yer alan ve onunla birlikte savaşa çıkan müminlerden bazıları, savaşın kızıştığı zor zamanlarda gaflete kapılabilmişlerdir. Bu hatalı davranışın haber verildiği ayet şöyledir:
Hani onlar, size hem üstünüzden, hem alt tarafınızdan gelmişlerdi; gözler kaymış, yürekler hançereye gelip dayanmıştı ve siz Allah hakkında (birtakım) zanlarda bulunuyordunuz. (Ahzab Suresi, 10)
Allah, bu tür yanılgılar nedeniyle anlık gaflete düşen müminleri, tevbe etmeleri halinde bağışlayacağını Kuran’da müjdelemiştir. Tevbe, hata yapan mümine tanınan çok büyük bir imkandır. Kuran’da Peygamberimiz (sav) döneminde savaştan geri kalan üç müminin yaşadıkları pişmanlık ve Allah’ın onları bağışlaması şöyle anlatılmaktadır:
(Savaştan) Geri bırakılan üç (kişiyi) de (bağışladı). Öyle ki, bütün genişliğine rağmen yeryüzü onlara dar gelmişti, nefisleri de kendilerine dar (sıkıntılı) gelmişti ve O’nun dışında (yine) Allah’tan başka bir sığınacak olmadığını iyice anladılar. Sonra tevbe etsinler diye onların tevbesini kabul etti. Şüphesiz Allah, (yalnızca) O, tevbeleri kabul edendir, esirgeyendir. (Tevbe Suresi, 118)
Hata yapınca, “herşeyi kaybettim”, “bu durumu düzeltmem, telafi etmem imkansız” şeklinde bir ümitsizliğe kapılmak da, şeytanın gaflete düşürmek için verdiği vesveselerden biridir. Ancak mümin bu tür düşüncelerin şeytanın vesvesesi olduğunu bilir ve bu vesveselere kulak vermez. Hemen Allah’a yönelir. Tevbe ederek, gaflete düşmekten Allah’a sığınır. Müminlerin şeytanın vesveseleri karşısındaki bu tavırları Kuran’da şöyle bildirilir:
(Allah’tan) Sakınanlara şeytandan bir vesvese eriştiğinde (önce) iyice düşünürler (Allah’ı zikredip-anarlar), sonra hemen bakarsın ki görüp bilmişlerdir. (Araf Suresi, 201)
Müminler, kendilerini gaflete sürükleyecek boş kuruntulardan Allah’a sığınarak ve her an Allah’ı anarak sakınırlar. Ayrıca Kuran’ı sürekli okuyup, ayetler üzerinde tefekkür ederek ve bol bol dua ederek anlık da olsa karşılaşabilecekleri gaflet tehlikesinden Allah’ın izniyle korunurlar.
“Samimiyetle Allah’ın Rızasının En Çoğunu Arayarak Hareket Edenler Gaflete Kapılmaz”
MUHABİR: Hocam, “Bildiğiniz gibi ahir zamanda şeytan müminlerle sürekli uğraşıyor ve açık vermesini sabırla bekliyor. Allah bir ayetinde, “İki topluluğun karşı karşıya geldikleri gün sizden geri dönenleri kazandıkları bazı şeyler dolayısıyla şeytan onların ayağını kaydırmak istemişti” (Al-i İmran Suresi, 155) diye buyuruyor. Bir Müslüman asla bundan bir şey olmaz dememeli değil mi hocam?”, demiş “yoksa küçük gözüken tavırlar, tavizler geri dönüşü olmayan bir yola sapmasına neden olabilir diye düşünüyorum” diyor izleyicimiz Zeynep Hanım Denizli’den.
ADNAN OKTAR: Bu kısacık dünyada, sonsuz güzel Allah’ımızı hoşnut etmek varken, Cenab-ı Allah’ın beğenmemesine vesile olacak bir şeyi yapmak, en ufak bir şeyi yapmak bile çok büyük akılsızlık olur. Madem Allah bize böyle imkan vermiş, güç vermiş deli âşık olarak vargücümüzle Allah’ımıza en güzel tavrı sunmakla mükellefiz. Her şeyin en güzelini yapmakla mükellefiz, yani Allah’ın rızasının en çoğunu aramakla mükellefiz. Ben geçenlerde de örnek vermiştim. Mesela ben buraya geliyorum Allah’ın rızası için geliyorum. İstersem başka bir şey de yapabilirim. Yine onda da Allah’ın rızası var diyebilirim, kendimi kandırabilirim ama kendimi kandırmıyorum. En fazla neyse onu arıyorum. Herkes buna çok özen gösterecek. Allah’ın rızasını aramakla yetinmeyecek Allah’ın rızasının en fazlasını arayacak. Çünkü Allah’ın rızasını arayan insan her şeyi yapabilir. Ama en fazlasını arayan bir tanesini yapar ve en doğrusunu yapar. Biz de bunu yapacağız inşaAllah. (Adnan Oktar’ın Başkent TV röportajından, 10 Nisan 2009)
Gaflet halindeki insanların uyarılması
Gaflet içindeki insanlar Allah’ın kendilerine gönderdiği peygamberler, elçiler, kitaplar ve uyarıcılar vasıtasıyla uyarılırlar.
Allah seçtiği, üstün bir anlayış ve nur verdiği elçilerini tarihin her döneminde hak dinden uzaklaşan ve gaflet içinde yaşayan kavimlere uyarıcı olarak gönderir. Peygamberimiz (sav) de gaflet içindeki bir kavme uyarıcı olarak gönderilmiştir:
Babaları uyarılmamış, böylece kendileri de gafil kalmış bir kavmi uyarman için (gönderildin). (Yasin Suresi, 6)
Gaflet içindeki bu kavmin uyarılması için Allah, Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’i seçmiş, ona kavmini uyarıp korkutma ve hak dini tebliğ etme görevini vermiştir. Peygamberimiz (sav)’e bu görevini bildiren ayetlerden biri şöyledir:
İş(in) hükme bağlanıp biteceği, hasret gününe karşı onları uyar; onlar bir gaflet içindedirler ve onlar inanmıyorlar. (Meryem Suresi, 39)
Peygamberler ve uyarıcılar gönderildikleri toplumlara Allah’ın ve ahiretin varlığını, Rabbimiz’in üstün kudretini anlatmış, Allah’ın varlığının yerdeki ve göklerdeki delillerini göstermişlerdir. Birçok tebliğ yöntemi kullanarak insanları Allah’a imana ve itaate davet etmişlerdir. Oysa insanların çoğu, göklerde ve yerdeki sayısız harika sisteme ve düzene rağmen Allah’ın kudretini gereği gibi takdir edememiş, gaflet içinde Allah’tan yüz çevirmeye devam etmişlerdir.
Örneğin Hz. Musa (as) kavmini, Allah’ın varlığını ve üstün kudretini gösteren, Allah’ın kendisine lutfettiği birçok mucizeyle uyarmıştır. Fakat kavmi tüm bu mucizelere rağmen, zulüm ve büyüklenmeleri nedeniyle inkarda diretmişlerdir. Vicdanları kabul ettiği halde inkarda direten ve gafletlerini sürdüren bu tür kimselerin durumu ayetlerde şöyle tarif edilir:
Ayetlerimiz onlara, gözler önünde sergilenmiş olarak gelince dediler ki: “Bu, apaçık olan bir büyüdür.” Vicdanları kabul ettiği halde, zulüm ve büyüklenme dolayısıyla bunları inkar ettiler. Artık sen, bozguncuların nasıl bir sona uğratıldıklarına bir bak. (Neml Suresi, 13-14)
Allah insanları her an çeşitli vesilelerle uyarır. Şu anda okuduğunuz bu kitap, imanlı bir kişinin sözleri, kişinin kendi vicdanı, basında çıkan ibret verici bir haber ya da yazı vasıtasıyla bu uyarılar insana ulaşır. İnsanın duyduğu ve gördüğü herşey aslında Allah’ın dilemesiyle insanların karşısına çıkan, Allah’tan geldiğinin bilincine vararak değerlendirdikleri takdirde, onları Allah’a yönelten birer uyarıcıdır.
Allah ayetlerinde, türlü vesilelerle uyardığı, gerçekleri hatırlattığı insanlara, kendilerini düzeltmelerini ve doğru yolu bulmalarını emretmektedir.
