Fasık, doğru yoldan sapmış, Allah’a isyan üzerine kurulu bir hayatı benimsemiş kişidir. Dolayısıyla, ondan Kuran’ın sınırlarını gözetmesi, adalet, doğruluk, dürüstlük, güvenilirlik gibi mümin sıfatlarını üzerinde taşıması beklenemez. Ayrıca fasık, Allah korkusu olmayan, müminlerin imanını kıskanan, elinden gelse müminleri de saptırmak isteyen, onlara zarar vermekten, kendi aklınca onları üzmekten zevk alan kimsedir. Ancak elbette bu amacına ulaşması mümkün değildir. Çünkü her ne yaparsa yapsın, kendince müminler aleyhine nasıl bir tuzak kurarsa kursun, Allah tüm bu planları ters yüz edecek ve yaşanan her olay müminlerin hayrına olacaktır.
Fasıktan müminlere ulaşan bir haber kesin bir bilgi niteliği taşımayan, doğruluğu araştırılması gereken bir konudur. Bu konudaki ayet şöyledir:
Ey iman edenler, eğer bir fasık, size bir haber getirirse, onu ‘etraflıca araştırın’. Yoksa cehalet sonucu, bir kavme kötülükte bulunursunuz da, sonra işlediklerinize pişman olursunuz. (Hucurat Suresi, 6)
Doğruluğunu araştırmadan, fasıktan gelen bir haber nedeniyle -Kuran’ın ölçülerine göre- güvenilir bir bilgi bulunmadan hüküm vermek, Allah’ın ayette belirttiği gibi “cahilce” bir hareket olur. Yine bir başka ayetle de iman edenlerin, “hakkında bilgileri olmayan bir şeyin peşine düşmeleri” (İsra Suresi, 36) yasaklanmıştır.
Sayın Adnan Oktar’ın Fasıkların Haberine İnanmamanın Önemi ile İlgili Açıklamaları
‘Müslümanlara Atılan İftiralara Araştırmadan İnananların Durumu”
“Masonların iftiralarına, komünistlerin iftiralarına, iddia edilen Ergenekon örgütünün iftiralarına inanmak, Müslümanı ahirette sorumlu kılar. Bak, diyor ki Cenab-ı Allah, “bir fasık” diyor, yani Kuran’ın hükmüne uymayan bir kişi, Kuran’a göre hareket etmeyen bir kişi, “size bir haber getirdiğinde”, şeytandan Allah’a sığınırım, “onu araştırın, tahkik edin, yani gözünüzle görün, kulağınızla işitin, yoksa inanmayın” diyor. Şimdi ama öyle olmuyor. Mesela bakıyorsun bir mason yayın organında bir Müslümanla ilgili bir yazı çıkıyor. “Vay neler oluyormuş?” diyor. Ama evde kahvesini höpürdeterek içiyor. Bacak bacak üstüne atmış. Hiçbir riskin içine girmez. Hiçbir mücadelenin içine girmez. Ondan sonra, bir eli yağda bir eli balda, kendi işinde gücünde, çoluğa çocuğa karışmış. İşleri düzgün gidiyor kendi kafasına göre dünyevi anlamda. Ama öbür tarafta Müslüman kişi Allah rızası için varını yoğunu Allah yolunda harcamış, hayatın bütün sosyal yönlerinden çekilmiş, her türlü tehlikenin içine girmiş, dolayısıyla her türlü iftiraya, baskıya, zulme maruz kalmış. Buna rağmen evindeki o keyif içinde yaşayan adamların mason gazetelerden öğrendikleri haberlerin muhatabı oluyor. Bir de kendini savunmak mecburiyetinde kalıyor, üstüne üstlük. Bak o tebliğ yapmayan, dini yaymayan adamlar onun hakkında yorum yapıyorlar. O Müslüman da tebliğini durduruyor, bu sefer onların yorumunu da düzeltmekle uğraşıyor. Halbuki orada hiç olmazsa o ehl-i keyif takım, “arkadaş” demesi lazım, “ben bir ibadet yapayım, bari fasıktan gelen haberi araştırayım, inanmayayım, gözümle göreyim, kulağımla işiteyim” demesi gerekirken, bunu yapmıyorlar. Bunu yapmayınca ne olur? Müslümanın aldığı sevap on ise, milyon olur. Sevap kazandırma sebebidir bu varlıklar. Yani mutlaka hikmetle yaratılırlar. Mesela o olmazsa, o fasığın haberine inanan adamlar olmazsa, Müslüman daha az sevap kazanır. Müslümanın sevabını çoğaltan varlıklardır onlar, onun için onlar da hayırla, hikmetle yaratılırlar. Ama doğrusunu bilsinler diye anlatıyorum. Ahiret sorumluluğunu anlasınlar diye. Yoksa fayda getiriyorlar o yönüyle.” (Sayın Adnan Oktar’ın 25 Ocak 2010 tarihli Adıyaman Asu ve Kral Karadeniz TV röportajından)
