İnsanlar içinde, Allah’tan başkasını ‘eş ve ortak’ tutanlar vardır ki, onlar (bunları), Allah’ı sever gibi severler. İman edenlerin ise Allah’a olan sevgileri daha güçlüdür… (Bakara Suresi, 165)

İnsanların hemen hepsi hayatları boyunca gerçek sevgiyi yaşayabilmenin yollarını ararlar. Her seferinde tam yaşadıklarını zannederken, hepsinin de aldatıcı, gelip geçici ve sahte olduğunu anlarlar. Çözümü cahiliye yöntemleri içerisinde arayan kimseler, gerçek sevgiyi yaşayabilmenin sırrına hiçbir zaman için ulaşamazlar. İman edenler için ise tam tersine bir durum söz konusudur: Onlar için samimi sevgiyi en yüksek noktasında doyasıya yaşayabilmenin yolu sonuna kadar açıktır. Çünkü iman sahiplerinin sevgilerinin temelinde Allah’a karşı duydukları kayıtsız şartsız, derin ve teslimiyetli sevgileri vardır.

İman edenler, dünyada var olan canlı cansız herşeyi yaratanın; tüm insanlara, tüm olaylara hükmedenin yalnızca Rabbimiz olduğunu bilirler. Bu yüzden yaşadıkları her an için, çevrelerindeki tüm nimetler, güzellikler için yalnızca Rabbimiz’e şükreder ve O’na sevgi duyarlar. Allah’ın sonsuz güzel ahlaklı, sonsuz adaletli, sonsuz merhametli ve kullarını sonsuz seven olduğunu bilirler. Allah’a kayıtsız şartsız, kesin bir güven ile güvenirler. Allah ne yaratırsa, bunda gördükleri ya da göremedikleri pek çok hayır ve hikmet olduğuna gönülden iman ederler.

Müminlerin insanlara olan sevgileri de işte Allah’a olan bu güçlü, samimi ve içten sevgilerinden kaynaklanmaktadır. O insandaki tüm güzellikleri yaratanın yalnızca Allah olduğunu bilerek o kişiyi severler. O kişinin kaderini yaratanın da Yüce Rabbimiz olduğunu bilirler. Bu nedenle onun yaptığı bir hataya, bunu kaderinde yaptığını bilerek, imandan kaynaklanan bir şefkat, merhamet, anlayış ve affedicilik ile yaklaşırlar. Ne iyilik ve güzellikleri, ne de eksiklik ve hataları bu kişinin kendisinden bilmedikleri için, onu Kuran ahlakının gerektirdiği bakış açısıyla değerlendirebilir, Kuran ahlakının kazandırdığı sevgi ve şefkati sürekli olarak gösterebilirler.

Temeli karşılıklı olarak imana dayalı olan bir sevgide, cahiliyedeki insanların sık sık karşılıştıkları ve “sevginin bitmesi” olarak adlandırdıkları gibi bir durumun yaşanması söz konusu değildir. Mümin, Allah için sevdiği bir kişiyi, o kişi de Allah sevgisinden kaynaklanan bir sevgi anlayışı içerisinde olduğu sürece dünya ahiret kesintisiz olarak ve sürekli de artan bir sevgiyle sevmeye devam eder.

Bu Yüce Rabbimiz’in yalnızca iman edenlere lütfettiği bir lütfu ve nimetidir. Allah, Kendisi’ni çok derin bir saygı ve sevgiyle seven samimi kullarına, hem dünya hayatında hem de ahirette sevginin en güzel ve en mükemmel şeklini yaşatmaktadır. Kuran’da Allah’ın sevgiyi müminlere bir nimet olarak verdiği şöyle haber verilmektedir:

İman edenler ve salih amellerde bulunanlar ise, Rahman (olan Allah), onlar için bir sevgi kılacaktır. (Meryem Suresi, 96)

Katımız’dan ona bir sevgi duyarlılığı ve temizlik (de verdik). O, çok takva sahibi biriydi. (Meryem Suresi, 13)

Post Views: 912