Mezhepler arasındaki farklar; sahte hadislerin olduğunu gösteriyor. Tek çözüm Kuran’a uymaktır.

Ludwig Deutsch’un “At Prayer” adlı yağlı boya tablosu, 1923

Kuran Dışında Hüküm Arayanlar Dinin Gerçeğine Yönelmelidirler

Uydurulan, yanlış nakledilen, saptırılan, kişilerin kendi isteklerine göre yorumlanan binlerce hadis şu anda İslam dininin en önemli kaynağı olarak kabul edilmektedir. İslam dini dörde bölünmüş, dört ayrı mezhep, daha doğrusu birbiriyle tamamen çelişen dört ayrı din oluşturulmuştur.

Birçok Müslüman kardeşimiz dinin gerçeğinin bu olduğunu zannederek bilmeden bunu uygulamakta, sahih olmayan pek çok hadisi gerçek zannetmektedir. Bugün pek çok savaşın temel sebebini oluşturan söz konusu hurafeler, hadisler konusunda birbiriyle anlaşamayan bir zihniyetin ürünüdür. Daha önce belirttiğimiz ve bu kitapta sık sık tekrarlayacağımız önemli bir gerçeği tekrar hatırlatalım, Kuran’da Peygamberimiz (sav)’in Rabbimiz’e yönelttiği tek şikayeti İslam aleminin Kuran’ı terk edilmiş bir Kitap olarak, bir kenara bırakmalarıdır:

“Rabbim gerçekten benim kavmim, bu Kur’an’ı terk edilmiş (bir Kitap) olarak bıraktılar.” (Furkan Suresi, 30)

Eğer Rabbimiz isteseydi, elbette Peygamberimiz (sav)’in sözlerinin tümünü korumaya alır ve 1400 senelik bu sözler -tıpkı Kuran ayetleri gibi- hiçbir değişikliğe uğramadan bugüne ulaşırdı. Ancak Kuran, başlı başına İslam dininin mükemmel şekilde uygulanması için yeterlidir. Zaten Peygamberimiz (sav)’in bütün uygulamaları Kuran’dadır.

İşte bu nedenle Rabbimiz Kuran’ı korumuştur ve bu Müslümanlar için yeterlidir. Kuran korunduğu ve değişmediği için hurafeciler asla Kuran’ı hurafelerine dayanak olarak kullanamamış, zorlaştırmaya çalıştıkları İslam dinine Kuran’dan hiçbir delil getirememişlerdir. Dolayısıyla da hurafelerini sürekli mevzu hadislerle delillendirmeye çalışmışlardır. Çünkü Kuran’da tüm Müslümanların birleşeceği tek yol, tek tarif ve tek akıl vardır.

Kuran, Müslümanlara kılavuz ve rahmet olarak indirilmiştir:

…(Bu Kur’an) düzüp uydurulacak bir söz değildir, ancak kendinden öncekilerin doğrulayıcısı, herşeyin ‘çeşitli biçimlerde açıklaması’ ve iman edecek bir topluluk için bir hidayet ve rahmettir. (Yusuf Suresi, 111)

Kuran’da Allah’ın ayetlerini kendilerince yetersiz veya hükümsüz görerek (Allah’ı ve Kuran’ı tenzih ederiz) sahte sözlere uyanların varlığı da haber verilmiştir:

İşte bunlar, Allah’ın ayetleridir; sana bunları hak olmak üzere okuyoruz. Öyleyse onlar, Allah’tan ve O’nun ayetlerinden sonra hangi söze iman edecekler? (Casiye Suresi, 6)

Allah çelişkilerle dolu sahte izahlara karşı Allah’ın değişmemiş hükmü ve İslam dininin hak kitabı olan Kuran üzerinde düşünmeye davet eder:

Onlar hala Kur’an’ı iyice düşünmüyorlar mı? Eğer o, Allah’tan başkasının Katından olsaydı, kuşkusuz içinde birçok aykırılıklar (çelişkiler, ihtilaflar) bulacaklardı. (Nisa Suresi, 82)

Kuran terk edilince, Kuran’daki İslam yetersiz görülünce (Kuran’ı tenzih ederiz) ve yeni bir din arayışı başlayınca, karışıklıklar, anlaşmazlıklar, husumetler de birbiri ardına gelmiştir. Kuran’a kendilerince eleştiriler yönelten ve kendi türettikleri dinin işlerliğini sağlamak isteyenler de, yine hurafeler yoluyla kendilerince gelecek nesilleri de Kuran’dan uzaklaştıracak tedbirler almışlardır.

Bağnaz Zihniyet “Atalarından Öğrendiklerini” Devam Ettirmek İster

Bağnaz zihniyetin kendisine göre doğruları yanlışları, haramları ve helalleri vardır. Bu sistemin içinde yaşayan yüz binlerce insan da farkında olmadan bu yanlış mantığa uyar. Ölçü Allah’ın indirdiği hüküm değil, nesiller boyunca öğrendikleri bilgiler, din adına uyguladıkları kurallardır. Allah’ın insanlara hak dini indirmesinin sebebi ise zaman içinde bir çok yanlış yollara girmiş olan insanlara gerçek kurtuluş yolunu göstermek ve bu kurtuluşun da çok kolay olduğunu müjdelemektir. Ancak bir bağnaz için dinin kolay olması, insanların neşe ve sevinçle müjdelenmesi kabul edilemez bir durumdur. Çünkün bağnaz için din –haşa- insanın hayatını, yaşama sevincini, azmini, zevklerini elinden alan bir sistemdir. Bağnaz için din ne kadar zorsa o kadar makbuldür. Dinin kolay olması demek tüm insanların rahatlıkla seve seve dini yaşaması demektir ve bu da bir çok bağnaz için kendilerince toplumda edindikleri “imtiyazlı, ağır, alim” insan imajının yok olması anlamına gelir. Bu sebeple hemen her devirde bağnazlar Allah’ın indirdiği dine karşı direnmişler ve bir şekilde “atalarından öğrendikleri sistemi” devam ettirmek istemişlerdir. Kuran’da bu gerçek şöyle anlatılır:

Onlardan önde gelen bir grup: “YÜRÜYÜN, İLAHLARINIZA KARŞI (BAĞLILIKTA) KARARLI OLUN; çünkü asıl istenen budur” diye çekip gitti. “Biz bunu, diğer dinde işitmedik, bu, içi boş bir uydurmadan başkası değildir.” (Sad Suresi, 6-7)

NE ZAMAN ONLARA: “ALLAH’IN İNDİRDİKLERİNE UYUN” DENİLSE, ONLAR: “HAYIR, BİZ, ATALARIMIZI ÜZERİNDE BULDUĞUMUZ ŞEYE (GELENEĞE) UYARIZ” DERLER. (Peki) Ya atalarının aklı bir şeye ermez ve doğru yolu da bulamamış idiyseler? (Bakara Suresi, 170)

Dediler ki: “Sen bize yalnızca Allah’a kulluk etmemiz ve atalarımızın tapmakta olduklarınızı bırakmamız için mi geldin? Eğer gerçekten doğru isen, bize vadettiğin şeyi getir, bakalım.” (Araf Suresi, 70)

Onlar, ‘çirkin bir hayasızlık’ işlediklerinde: “BİZ ATALARIMIZI BUNUN ÜZERİNDE BULDUK. ALLAH BUNU BİZE EMRETTİ”derler. De ki: “ŞÜPHESİZ ALLAH, ‘ÇİRKİN HAYASIZLIKLARI’ EMRETMEZ. Bilmediğiniz bir şeyi Allah’a karşı mı söylüyorsunuz?” (Araf Suresi, 28)